ในขั้นนี้พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้มากมาย เช่นว่า
“คนขี้โกรธจะมีผิวพรรณไม่งาม คนขี้โกรธนอนก็เป็นทุกข์ คนโกรธไม่รู้เท่าทันว่า ความโกรธนั้นแหละ คือ ภัยที่เกิดขึ้นข้างในตัว”
“พอโกรธเข้าแล้วก็ไม่รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์ โกรธเข้าแล้วมองไม่เห็นธรรม เวลาถูกความโกรธเข้าครอบงำ มีแต่ความมืดตื้อ คนโกรธจะเผาผลาญสิ่งใด สิ่งนั้นทำยากเหมือนทำง่าย แต่ภายหลังพอหายโกรธแล้ว ต้องเดือดร้อนใจเหมือนไฟเผา”
“แรกจะโกรธนั้นก็แสดงความหน้าด้านออกมาก่อน เหมือนมีควันก่อนไฟจะเกิด พอความโกรธแสดงเดชทำให้คนเดือดดาลได้ คราวหนี้ล่ะไม่กลัวอะไร ยางอายก็ไม่มี ถ้อยคำก็ไม่มีคารวะ ฯลฯ”
ความโกรธมีโทษก่อผลร้ายให้มากมาย อย่างพุทธพจน์นี้ เป็นตัวอย่าง แม้เรื่องราวในนิทานต่างๆ และชีวิตจริงก็มีมากมาย ล้วนแสดงให้เห็นว่าความโกรธ มีแต่ทำให้เกิดความเสียหายและความพินาศ ไม่มีผลดีอะไรเลย จึงควรฆ่ามันทิ้งเสีย อย่าเก็บเอาไว้เลย “ฆ่าความโกรธแล้วนอนเป็นสุข ฆ่าความโกรธแล้วไม่โศรกเศร้าเลย”
ที่มา : หนังสือทำอย่างไรจะหายโกรธ, พระพรหมคุณาภรณ์
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น